+ 12 DE FEBREIRO DE 2017

D. Ramón, o cura de San Martín

febrero 13, 2017 · 11:45 4

Ramón Rodríguez Mondelo naceu o 12 de xuño de 1938. Recibiu o bautismo na parroquia de Santa María de Villaster, Quiroga. Estudou no Seminario de Lugo e foi ordenado sacerdote polo Bispo Ona de Echave o 11 de agosto de 1963.

[Audio coa biografía. Día das vodas de ouro, 31-8-2013]

[Vídeo homenaxe. Día das vodas de ouro, 31-8-2013]

Tras dous anos como coadxutor da parroquia de Santa María da Régoa, en Monforte, foi destinado á parroquia de San Martín de Suarna, na Fonsagrada.

A esta parroquia inicial iránselle engadindo as parroquias de Lamas de Campos, Fonfría, Monteseiro, Allonca, A Fonsagrada, Poboa de Burón, Padrón, Negueira de Muñiz, Ouviaño, Barcela, Ernes, Río de Porto e Cuiñas.

En 1990 foi nomeado arcipreste da zona.

Todo o que coñece a Don Ramón sabe que pasou a súa vida ao servizo da Igrexa, completamente entregado ás súas parroquias e fregueses. Aínda que non naceu alí converteuse nun fonsagradino máis. Aceptado e estimado por todos eles.

A súa cara amable, o seu xesto tenro e sincero, a súa xenerosidade con todos, en especial cos pobres, son trazos do seu carácter e a súa maneira de ser que o fixeron un sacerdote moi querido e apreciado.

A súa preocupación polas igrexas levouno a arranxalas mesmo co seu propio diñeiro. As súas restauracións destacan polo gusto e estilo co que se levaron a cabo. Foi o precursor da recuperación do Santuario de Nosa Señora da Veiga en Negueira de Muñiz, cuxa festa se celebra o 15 de agosto.

Ramón é un home de gran formación teolóxica e moita sensibilidade litúrxica. Destacan os seus espectaculares beléns en Nadal e os coidados monumentos en Semana Santa.

Ademais, é o gran impulsor do Camiño Primitivo. Puxo en marcha, con moito esforzo, o primeiro albergue desta ruta na parroquia de O Padrón. Tendo en conta a atención espiritual e material a todos os peregrinos.

Máis de cincuenta anos ao servizo da Igrexa e dos seus fieis. A súa vida de entrega aos demais é motivo de agradecemento. Un verdadeiro pastor que viviu entregado ás súas ovellas.

O domingo, despois de escribir o guión da homilía, inesperadamente, empredeu a súa derrediera viaxe para encontrarse plenamente con Xesucristo, ao que sempre predicou coa súa palabra e coa súa vida. Descanse en paz, D. Ramón.

Miguel Ángel Álvarez Pérez

Enlaces desde blogs, webs y agregadores:

Enlaces desde Twitter y trackbacks:

Comentarios a esta entrada:

  1. Amalia López Mazoy

    No lo conocía…, pero su expresión me sugiere paz y bondad…

    DEP

  2. Marisa Samartino Murias

    Era de esas personas que habiéndola conocido poco, deja huella.
    En él estaban ausentes los pecados capitales y sí brillaban las virtudes teologales, la humildad era uno de sus dones.
    Mi alma está contigo. Buen viaje Padre.
    Dales un abrazo a los míos.

  3. Eliseo Angel Fernández Bamio

    Yo lo conocí por primera vez en una Semana Santa, en mis épocas se seminarista, en que nos enviaban a pasar desde el Miércoles Santo hasta el Domingo de Resurrección. Nos fuimos con él después de la Misa Crismal, Domingo (otro ex-seminarista) y yo. Nos enseñó todo Fonsagrada, nos abrió su casa preparamos juntos los Oficios de Semana Santa y comimos unas gambas al ajillo, hechas en cocina de leña y rezamos juntos, en su casa, en la iglesia, sobretodo me acuerdo de la Hora Santa ante el Monumento preparado con mucho cariño y esmero, en colaboración con una maestra de la zona y nos resultó un cura simpático, con humor, nos contó muchas anécdotas y nos dio un testimonio que no se me borró, yo diría que con su acogida, su compartir, sus enseñanzas y la oración nos llevó a un encuentro con Jesucristo y la Virgen María, que no se borró y que hizo surgir en nosotros un gran cariño hacia él y hacia Jesucristo y María. Por eso hoy también quiero darle las gracias a él y a otros muchos por su entrega y generosidad y pedirle que interceda por los quedamos aquí abajo, que podamos correr hacia la meta y algún día, a lo mejor cuando menos lo pensemos, reunirnos de nuevo para no separarnos más. Mientras tanto seguimos en contacto en la oración, en la mesa de la Eucaristía, donde junto con Cristo se hace presente la Iglesia triunfante, purgante y peregrinante y juntos alabamos al Señor, intercedemos unos por otros y escuchamos las Palabras de nuestros hermanos y de nuestro Padre Dios, de nuestro Hermano Mayor Jesucristo, de nuestra Madre María y junto con los ángeles y santos cantamos el himno de gloria al Señor. Gracias Don Ramón y hasta mañana en el altar. Reza por nosotros y nosotros lo haremos por ti.

  4. Hola padre Ramón,
    Creo firmemente que fuiste una persona modelo, de las que se puede tomar ejemplo, sobre todo «faltando baixiño» en contraste con esa sociedad.

    Gracias por tu comportamiento ejemplar, que tuvo como base la humildad y lejos de los pecados capitales.

    Un abrazo allí donde estés, que te acojan los Ángeles y se el buen mensajero para los que yo quiero .

    Recibenos cuando lleguemos junto con los nuestros. No tengáis prisa, iremos llegando.

    Que el Señor esté con vosotros.

Opina sobre esta entrada:

Al pulsar 'Enviar' aceptas las Normas de Participación. [Abrir emoticonos] [Configura tu icono personal]